Fizycy i lekarze opracowali „klej”, który pod względem właściwości i składu naśladuje naturalną tkankę zęba. Naukowcy uzyskali jeden z jego głównych składników ze skorupek jaj. Dzięki niemu nowy „klej” mocniej niż jakikolwiek inny przyczepia wypełnienia do własnych zębów pacjenta i tym samym zwiększa ich żywotność. Ponadto technologia umożliwi dobranie najbardziej kompatybilnych materiałów do odbudowy stomatologicznej indywidualnie dla każdej osoby.

We współczesnej stomatologii do odbudowy uszkodzonych obszarów zębów lekarze stosują sztuczne materiały, tzw. kompozyty dentystyczne. Są one podstawą konwencjonalnych wypełnień dentystycznych. Kompozyty, a także rodzaj „kleju”, który utrwala wypełnienie, bardzo różnią się właściwościami i składem chemicznym od naturalnej tkanki zęba, tj. zębiny. Z tego powodu są dość słabo połączone z ludzkim zębem, co czasami prowadzi do utraty wypełnień.

Grupa badawcza z woroneskich uczelni w Rosji wraz z kolegami pracującymi w Australian Synchrotron (Clayton), opracowali nowy „klej”, który jest bardzo podobny pod względem składu chemicznego i struktury do ludzkiego zęby...

Jako podstawę naukowcy wzięli sztuczny materiał polimerowy, który jest szeroko stosowany w medycynie, i dodali do niego hydroksyapatyt podstawiony węglanem, otrzymywany ze skorupek jaj. Naturalny hydroksyapatyt znajduje się w różnych tkankach twardych, tj. w zębach, kościach, skorupkach jaj. Dlatego oparty na nim „klej” dobrze imituje strukturę i właściwości zębiny.

Aby przetestować skuteczność opracowania, naukowcy zakładają wypełnienia na prawdziwe zęby, które wcześniej lekarze usunęli ze względów medycznych. Część wypełnień naprawili nowym „klejem", a część za pomocą komercyjnego dentysty.

Następnie badacze wycięli cienkie fragmenty zębów i przeanalizowali ich strukturę za pomocą światła podczerwonego. Okazało się, że ze względu na duże podobieństwo do naturalnej tkanki zęba opracowany przez naukowców „klej” utworzył trwałe wiązania z zębiną i pewniej umocnił sztuczny materiał wypełniający.

„Dzięki takiemu podejściu będziemy mogli wybrać „klej”, który jest bardzo podobny pod względem właściwości i składu chemicznego do zębów konkretnego pacjenta. W przyszłości nasza grupa badawcza ma nadzieję stworzyć nie tylko warstwę, ale całą tkankę, która pozwoli na zastąpienie uszkodzonych części zęba nie sztucznymi wypełnieniami, ale materiałem jak najbardziej zbliżonym do naturalnego”- tłumaczy Paweł Seredin, doktor fizyki i matematyki, kierownik Katedry Fizyki ciała stałego i nanostruktur Woroneskiego Uniwersytetu Państwowego.