Ostatnio naukowcy odkrywają coraz więcej organizmów lądowych z biofluorescencją, czyli naturalnym blaskiem, który można zobaczyć tylko w promieniowaniu ultrafioletowym. Niedawno zespół francuskich i wietnamskich naukowców odkrył ten rodzaj luminescencji w nieoczekiwanym miejscu, tj. w gniazdach niektórych gatunków azjatyckich polis, znanych również jako osy papierowe.

Właściwości biofluorescencyjne gniazd os odkryto podczas ekspedycji naukowej do tropikalnych lasów Wietnamu u czterech gatunków, tj. Polistes brunetus, P. lepcha, P. japonicus oraz jednego niezidentyfikowanego gatunku z rodzaju Polistes. Naukowcom pomogły lampy ultrafioletowe, które były używane w ciemności, aby ujawnić jasnozieloną poświatę w gniazdach owadów.

Największą luminescencję miały kokony w gniazdach. Analiza mikroskopowa wykazała, że fluorofory (fluorescencyjne składniki chemiczne) znajdują się w dużych ilościach we włóknach jedwabiu, który jest częścią białek os.

Widmo wykrytej fluorescencji obejmuje zasięg widzenia os, więc naukowcy zdecydowali, że poświata służy do identyfikacji „domowych” gniazd os. Ale istnieje inna wersja dotycząca celu poświaty. Możliwe, że osy pokrywają kokony włóknami biofluorescencyjnymi, aby chronić poczwarki przed promieniowaniem ultrafioletowym. W tym przypadku zielona poświata pozwala tylko tej części światła słonecznego przeniknąć do kokonów, co jest korzystne dla rozwoju potomstwa, jednocześnie „odfiltrowując” szkodliwe światło ultrafioletowe.

Naukowcy badają obecnie inne rodzaje powłok pod kątem wykorzystania biofluorescencji, a także próbują zidentyfikować składniki chemiczne odpowiedzialne za świecenie os. Jeśli się powiedzie, nowe komponenty zostaną wykorzystane w medycynie.