Ziemniaki tradycyjnie obecne są na naszym stole w różnych odmianach, jako pieczone, smażone, gotowane, mieszane z innymi produktami. Wiele osób nawet nie podejrzewa, że istnieją choroby, przy których należy zrezygnować z ziemniaków lub przynajmniej ograniczyć ich spożycie.

Według lekarzy ziemniaki są bardzo przydatne, jedzone z umiarem. Są źródłem błonnika pokarmowego, minerałów, witamin i przeciwutleniaczy. Zawierają sód i potas, które są niezbędne do dobrze skoordynowanej pracy komórek organizmu, a witaminy C i B6 są aktywnie zaangażowane w procesy odpornościowe.

A jednak komu nie wolno jeść ziemniaków?

Nie są zalecane osobom z zapaleniem żołądka, niską kwasowością i otyłością. Przy takich chorobach lepiej, aby ilość spożywanych ziemniaków wynosiła do 10% dziennego zapotrzebowania. Ziemniaki są surowo zabronione dla osób z cukrzycą i zespołem metabolicznym.

Popularne warzywo korzeniowe ma wysoki indeks hipoglikemiczny, tj. ponad 70 jednostek, dlatego nie można ich spożywać przy zaburzonym metabolizmie węglowodanów. Czasami występuje indywidualna nietolerancja ziemniaków, co może prowadzić do reakcji alergicznych. W takim przypadku konieczne są konsultacje z dietetykiem.

Ziemniaki najlepiej gotować lub szykować na parze. Zjadanie ich ze skórką jest niebezpieczne, więc lepiej odmówić tej metody gotowania. Skóra gromadzi szkodliwe substancje z powietrza i gleby. Dobrze jest ograniczyć spożycie frytek, ponieważ zawierają one toksyczne substancje i niepożądane tłuszcze.

Aby zmniejszyć ryzyko wystąpienia skutków ubocznych do zera, należy zwrócić uwagę na kilka niuansów, tj. unikać zielonych ziemniaków. Taki ziemniak gromadzi substancję solaninę, która niszczy komórki i powoduje zatrucie.

Nie należy gotować ich w zbyt wysokich temperaturach, ponieważ wtedy w ziemniakach pozostanie niewiele składników odżywczych. Warto zainteresować się lokalizacją i warunkami uprawy.

Pamiętajmy, że wiele też zależy od mikroflory jelitowej. Ziemniaki mogą bezpiecznie spożywać osoby, które nie mają poważnych chorób, zaburzeń metabolicznych lub indywidualnych reakcji. Nie należy jednak zapominać, że optymalna ilość bez szkody dla zdrowia to 300 g dwa razy w tygodniu.