Zespół naukowców z Free University w Brukseli odkrył, że każdy karaluch ma wyjątkowe cechy osobiste. Prawdopodobnie te różnice przyczyniły się do udanej ewolucji gatunku. W swojej pracy naukowej, opublikowanej w wydaniu Proceedings of the Royal Society B, naukowcy opisują serię eksperymentów, które przeprowadzono w trakcie badań i wyjaśniono, dlaczego karaluchy są tak dobre, jeśli chodzi o przetrwanie w różnych typach środowisk.

Poprzednie badania pokazały, że ludzie nie są jedynymi nosicielami wyjątkowych cech osobistych na świecie. Niektóre zwierzęta, takie jak psy i koty oraz inne ssaki naczelne, a także rekiny, a nawet stawonogi czasami manifestują odrębność. Belgijscy naukowcy postanowili sprawdzić, czy o karaluchach można powiedzieć to samego.

Aby się tego dowiedzieć, naukowcy zebrali 19 grup amerykańskich karaczanów (Periplaneta americana), z których każda liczyła 16 samców. Na każdym zwierzęciu umieszczono małe nadajniki, pozwalające kontrolować ruch owadów. Każda grupa była wypuszczana trzy razy w tygodniu w plastikowych pojemnikach, z których karaluchy nie mogły uciec i które początkowo były zanurzone w ciemności. W gęstych ciemnościach rozświetlano punkt na dnie klatek. W rezultacie, naukowcy byli w stanie prześledzić, czy owady szukały schronienia w cieniu w jasnym świetle (jak wiemy, zazwyczaj te owady przed światłami mają tendencję do ukrywania się w ciemności).

Analizując ruch karaczanów, naukowcy stwierdzili oczywiste różnice w zachowaniu poszczególnych osobników. Niektórzy zaczęli szybko wędrować w poszukiwaniu schronienia, podczas gdy inni powoli lub całkowicie ignorowali światło. Następnie niektóre karaluchy wypełzły ze swoich kryjówek, a inne czekały długo, zanim zdały sobie sprawę, że samo włączenie światła nie jest niebezpieczne.

Co ciekawe, zachowanie grupy zależała od liczby osobników w grupie. Większość karaluchów starała się ukryć przed światłem aż „odważniejszy” w końcu wychodził z cienia. Również owady zachowywały się inaczej, będąc w grupie lub osobno.

„Podzieliliśmy karaluchy na dzielnych odkrywców, a także tych nieśmiałych i ostrożnych” – powiedziała Isaac Planas-Sitja. „Ostrożny wolą spędzać czas ze znajomymi i w obszarach chronionych, a śmiałkowie badają okolice."

Zespół uczonych sugeruje, że ten rodzaj różnic osobowości u owadów pozwala karaluchom łatwo przystosować się do nowego otoczenia w naturalnym środowisku. Widać u nich „odważny" pęd do odkrywania nowych terytoriów i szukania dodatkowych źródeł pożywienia. Jeśli ich strategia okaże się fatalna, wynikiem jest przetrwanie niezdecydowanych osobników.