Jak się okazało, jaja skorupek indyków australijskich (Alectura lathami) mają unikalną powłokę nanocząstek, która może stanowić podstawę do opracowania nowych technologii przeciwdrobnoustrojowych.

Australijskie indyki składają jaja w takich miejscach, gdzie jaja innych ptaków na pewno nieuchronnie by zginęły. Ta niezwykła cecha od dawna interesuje naukowców. Dotychczas wciąż nie było jasne, w jaki sposób jaja australijskich indyków są w stanie dojrzeć w stosach i w otoczeniu wilgotnych gnijących roślin. Z jednej strony jest to idealne miejsce, ponieważ rozkładająca się roślinność wytwarza ciepło, tworząc rodzaj inkubatora.

Jednakże, pomimo faktu, że wszystkie jaja są chronione przed drobnoustrojami przez skorupę, zgnilizna po prostu roi się od mikroorganizmów, które nieuchronnie zagrażają zarodkom wewnątrz jaj. Jednak tylko 9% jaj australijskiego indyka ginie w wyniku infekcji. Naukowcy z University of Akron, Ohio, byli w stanie rozwiązać tą zagadkę.

Okazuje się, że jaja indycze są pokryte ultracienką warstwą sferycznych nanocząstek z fosforanu wapnia. Dzięki temu jaja indycze mają wyższą hydrofobowość (zdolność odpychania wody) niż na przykład jaja kurze. Zapobiega to przenikaniu bakterii, ponieważ nie mogą one „złapać" suchej powierzchni i stworzyć biofilmu, to znaczy stabilnej kolonii bakterii.

Eksperymenty wykazały, że jajka australijskiego indyka są trzy razy bardziej odporne na infekcje bakteryjne niż jaja kurze. Bakterie Pseudomonas aeruginosa i Escherichia coli przenikają przez powłokę jaj kurzych od 2 do 6 dni (nieco dłużej trwa to w przypadku jaj indyków hodowlanych - od 6 do 18 dni).

Zastosowanie nanosfery fosforanu wapnia w skorupce jaj jest niezwykłym rozwiązaniem ewolucyjnym, a naukowcy są przekonani, że pomoże to w stworzeniu nowych technologii przeciwdrobnoustrojowych, na przykład powłok na tworzywa sztuczne i inne materiały. Jest możliwe, że nanopowłoki znajdują się na skorupach jaj innych zwierząt, zarówno ptaków, jak i gadów. Naukowcy zamierzają zbadać niektóre gatunki pod kątem hydrofobowych nanopowłok, a także spróbować skopiować naturalną osłonę. Taka sztuczna powłoka może być przydatna w produkcji produktów medycznych, opakowań do żywności, produktów do higieny osobistej, odzieży itp.