Dla wędkarza nie ma nic przyjemniejszego, jak złapanie dużej ryby. Załogi kutrów też wolą ogromne okazy. Niestety w ostatnich latach badania wykazały, że selektywne chwytanie największych ryb ma niepokojące konsekwencje ekologiczne. U niektórych gatunków duże są najzdrowsze, a więc te, które najprawdopodobniej będą się rozmnażać. U innych są najstarsze, a więc najbardziej doświadczone w wymykaniu się drapieżnikom lub w zabezpieczaniu zasobów, takie jak tereny żywieniowe i hodowlane. W tropikalnych mokradłach, takich jak Pantanal i amazońskie regiony Brazylii, największe ryby mają również kluczowe znaczenie w rozpraszaniu nasion, a tym samym w utrzymaniu i regeneracji siedlisk.

Drzewa na tych obszarach najbardziej owocują latem, kiedy lokalne rzeki rozrywają brzegi i zalewają ląd, udostępniając owoce rybom, które chętnie je pożerają. Następnie, gdy ryba płynie wokół równiny zalewowej, nasiona owoców przechodzą przez nie często nienaruszone wraz z odchodami. Nasiona te są w ten sposób rozmieszczane daleko i szeroko. Badacze odkryli, że najbardziej efektywni dystrybutorzy są największymi roznosicielami treści, ponieważ mają większe brzuchy, jedzą więcej, a ponieważ mają szersze usta, są bardziej skłonne do połykania nasion w całości (nie przeżuwają ich, tak jak mniejsze ryby).