Ryby są ważnym elementem prawidłowego i właściwego żywienia, ale istnieje znacząca różnica między morzem a rzeką. Dlaczego ryby rzeczne budzą kontrowersje konsumenckie?

Ryby morskie zawierają więcej jodu, fosforu, bromu i kwasów tłuszczowych, ale znacznie mniej białka. Są niezbędne dla osób przestrzegających diety. Pozwalają odżywić ciało bez szkody dla sylwetki. Jednocześnie ryby morskie są droższe, więc często konsumenci wybierają ryby rzeczne.

Są one bogate w cenne białko z aminokwasem metioniną, a żelazo przez niego wchłaniane jest przyjmowane przez nasz organizm lepiej niż żelazo ryb oceanicznych. Ryby rzeczne zawierają jednak znacznie mniej kwasów tłuszczowych omega-3. Należy pamiętać, że z rybami rzecznymi wiąże się większe ryzyko zakażenia licznymi pasożytami żyjącymi w słodkiej wodzie, bo gdy znajdą się one w ciele ludzkim, mogą powodować ciężkie choroby. Ryb rzecznych bezwzględnie nie można jeść na surowo. Konieczne jest gotowanie lub smażenie.

Ponadto uważa się, że ryby rzeczne są bardziej ościste, chociaż dotyczy to głównie małych gatunków. Złożony szkielet pomaga przetrwać w jeziorze lub rzece. Wśród ryb oceanicznych także występują gatunki o dużej ilości ości, ale nie są one łatwo dostępne na rynku. Spośród ryb rzecznych najbardziej przydatne są szczupaki, sumy, sandacze i karasie.

Sum jest bogaty w białka i tłuszcze, korzystne dla układu nerwowego i trawienia. Najlepiej przygotowywać go w piekarniku. Szczupak ma naturalne właściwości antyseptyczne, a ze względu na minimalną zawartość tłuszczu jest przydatny dla osób przestrzegających diety. Sandacza również cechuje wysoką zawartość białka i niską zawartość tłuszczu. Sandacz pozytywnie wpływa na krążenie krwi i pozwala łagodzić skutki alergii i cukrzycy. Karasie są bardzo ościste, ale za to mało kaloryczne.