Wśród roślin pasożytniczych wyróżnia się jemioła. Zimą jej „kolonie”, przypominające gniazda ptaków, rzucają się w oczy. Czy jest w jemiole coś dobrego dla ludzkiego zdrowia?

Pospolita, biała jemioła jest rośliną krzewiastą, pasożytującą na drzewach, szczególnie na topolach, klonach, sosnach, wierzbach brzozach i innych, a także na drzewach owocowych.

Roślina umiejscawia się na szczycie drzewa lub na jego gałęziach i rośnie w wiecznie zielonym, przeważnie gęstym buszu. Jest to roślina wieloletnia o podłużnych, lekko mięsistych liściach i niepozornych żółtawo - zielonkawych kwiatach, które później przeradzają się w kuliste opalowo -matowe owoce, które są podobne wielkością i kolorem do pereł. Kwitnie od kwietnia do maja, a owoce dojrzewają od grudnia do stycznia.

Jemioła jest bogata w saponiny, alkaloidy, kwasy organiczne (mlekowe, walerianowe, oleinowe, ursuloiczne), histaminy, witaminy (C, E) i pierwiastki śladowe (magnez, wapń, potas). Zawarte w roślinie saponiny i alkaloidy nadają jej trujące właściwości. Przedawkowanie preparatów z jemioły może powodować nudności i wymioty, czemu towarzyszy ciężka biegunka.

Do celów leczniczych należy zbierać wszystkie części rośliny przez cały rok, ale lepiej jest to robić zimą (do marca). Gałęzie o grubości większej niż 1 cm nie nadają się do stosowania.

Jemioła ma działanie przeciwzapalne, przeciwrobacze, hemostatyczne, przeciwbólowe, uspokajające, ściągające, moczopędne, przeciwzapalne, przeczyszczające organizm ludzki. Preparaty przygotowane na bazie jemioły poprawiają czynność serca, obniżają ciśnienie krwi w nadciśnieniu tętniczym, rozszerzają naczynia ze skurczami, uspokajają układ nerwowy, zmniejszają lęk i leczą bóle głowy, skurcze i zawroty głowy.

W medycynie ludowej biała jemioła jest używana od wieków. Najczęściej leki z niej przepisywane są na krwawienie (maciczne, żołądkowo-jelitowe, płucne), a także na hemoroidy. Wewnętrzne stosowanie leków jemiołowych jest skuteczne w zapaleniu błony śluzowej żołądka i jelit (zapalenie żołądka, zapalenie jelit, zapalenie jelita grubego i inne), w chorobach nerek (zapalenie nerek itp.), w chorobach kobiecych (zapalenia), w chorobach układu nerwowego (histeria, stany obsesyjne, zwiększony niepokój). Na zewnątrz ekstrakty z jemioły leczą choroby skóry (czyraki, wrzody, łuszczycę), choroby stawów (dna, reumatyzm), rany, choroby kobiece, hemoroidy.

Wywar, odwar. 60 g suchych liści zalewamy 1 litrem wrzącej wody i gotujemy przez 5 minut. 20 minut po wyłączeniu gorący wywar z jemioły należy przefiltrować. „Bulion” przesączony przez gazę trzeba schłodzić i za pomocą bandaża lub wacików nanieść na bolące miejsce. Ten wywar jest zalecany do leczenia zapalenia stawów i reumatyzmu, a także do kąpieli przy hemoroidach.

Nalewka. Siekaną jemiołę w proporcji 1:10 zalać wódką i zacząć używać po trzech tygodniach. Jedną łyżeczkę należy zażywać dwa razy dziennie 20 - 25 minut przed posiłkami przez miesiąc.

Herbata z jemioły. Zalać 1/4 łyżki sproszkowanej jemioły 200 ml wrzącej wody i pozostawić na 20 minut. Pić pół szklanki dwa razy dziennie - rano i wieczorem.

Stosowania jemioły i jej owoców (są one nieco trujące) nie zaleca się jednak kobietom w ciąży.